அன்புள்ள ஜெயமோகன்,
உங்களுடைய காணொளிகளிலே நீங்கள் கூறியிருக்கும் கடவுளைப் பற்றிய கருத்துக்களை பார்த்தேன். கடவுளை அவ்வாறு விவாதித்து அறிந்து கொள்ள முடியாது. எங்கே விவாதங்கள் முடிகினறனவோஅங்குதான் கடவுள் சார்ந்த உணர்வு தொடங்குகிறது. எங்கோ ஓர் இடத்தில் நம்முடைய அறிவுக்கு ஓர் எல்லை உண்டு, இதற்கு அப்பால் நம் செல்லவே முடியாது, நாம் மிகச் சிறியவர்கள் ,இந்த பிரபஞ்சம் மிக மிக அளவிறந்தது என்ற உணர்வை ஒருவன் அடையும்போது அவன் கடவுளை நோக்கி வர துவ்ங்குகிறான்.ஆகவே தர்க்கபூர்வமாக ஒருவரிடம் கடவுள் உண்டு என்றும், இல்லை என்றும் நிறுவ முடியாது. கடவுளை பற்றிய எந்த விவாதமும் எங்கும் சென்று சேராது. இதை கடவுளை நம்பும் ஒருவன் உடனடியாக புரிந்து கொள்ள முடியும்.
கடவுள் என்பது ஒருவன் ஒன்று அல்லது பல அல்ல. கடவுள் என்பது நமது தர்க்கத்திற்கு அப்பால் இந்த பிரபஞ்சத்திற்கு ஒர் ஒத்திசைவம் நோக்கமும் உண்டு என்று நம்புவது மட்டுமே ஆகும். அதற்கான காரண காரியங்களை நம்மால் அறிந்து கொள்ள முடியாது என்றும், ஆனால் அந்த காரண காரிய விரிவில்தான் நாம் இருக்கிறோம் என்றும் உணர்ந்து கொள்வது அது, ஆகவே இங்கே நம்மை நாமே துருத்திக் கொண்டு வைத்துக் கொள்ளாமல் நாம் ஒவ்வொருவரும் நம்முடைய வாழ்க்கைக்கு இசைந்த வகையில் இந்த இயற்கையுடன் பிரபஞ்சத்துடன் இணைந்து வாழ்வதுதான் கடவுள் நம்பிக்கை என்பது. கடவுள் நம்பிக்கை உள்ள ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு நாளும் ஏதோ ஒரு வகையில் பிரபஞ்சத்தை உணர்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். கடவுள் நம்பிக்கை இல்லாதவர்களுக்கு அந்த பிரபஞ்ச உணர்வு இல்லை. இவ்வளவுதான் வேறுபாடு .
ஆகவே இந்த வகையான தர்க்கபூர்வமான விவாதங்கள் பயனற்றவை என்று சொல்லலாம் .ஆனால் அதற்கு ஒரு பயன் உள்ளது. தர்க்கபூர்வமாக கடவுளை மறுக்கும் ஒருவருக்கு அவருடைய தர்க்கத்தின் எல்லை என்ன என்று இந்த விவாதங்கள் காட்டுகின்றன .அதற்கு அப்பால் அவர் செல்வதற்கு ஒரு வேளை ஒரு வழி உண்டு இருந்தால் அது இந்த விவாதங்கள் வழியாக சாத்தியமாகும் .அபாரமான தர்க்கங்கள் வழியாக நியாயகுசுமாஞ்சலி அதைத்தான் சொல்கின்றது என்று நினைக்கின்றேன் நன்றி.
சாது சிவராம்
